De bunker

Bunker : verstevigd bouwwerk dat zware bombardementen en inslagen kan weerstaan. Meestal vervaardigd uit gewapend beton. De meest bekende zijn die van de Atlanticwall uit WO2.
Je kan er moeilijk in (kleine ingang), zit beschermd hoe jij dat wil (bepaalt zelf wie in of uit gaat), hebt zicht op de buitenwereld, maar beperkt in oppervlakte. Je probeert je stelling te verlaten (eenzaam, beperkt contact), wil wel vertrouwen geven aan mensen maar weet niet hoe. Er bestaat geen handleiding waarop je kan terugvallen.  Dan spelen verschillende factoren een rol: wie je bent, wie die andere persoon is, welke situatie, opvoeding. Krijg je respect (goede communicatie), na  verloop van tijd, ga je een stapje verder. Je bloeit open, het leven is positief, je laat meer mensen toe en denkt dat je goed bezig bent.
Heb je het moeilijk om vertrouwen te geven, ga je terug in je bunker. Er  zijn kleine openingen om te kijken wat er daarbuiten gebeurt. Degene die het minst met je voor hebben, krijgen de volle laag (agressief reageren). De perso(o)n(en) die je het meest vertrouwt, krijgen beperkt toegang. Je bepaalt zelf wie. Dat is het voordeel van een bunker. Eenmaal binnen is het stil. Schrik om verkeerd te reageren, om gekwetst te worden, zelf te kwetsen, om hun te verliezen. Wat zeg of doe je op het juiste moment zonder over te komen als een zonderling? Rare situatie: enerzijds wil je erbij horen (normaal functioneren), anderzijds ben je jezelf en denk je: dit ben ik, leer er mee leven. Je hebt begrip voor hun moeilijkheden, leeft mee, probeert positief mee te werken. Je verwacht dat ze jouw situatie ook proberen te snappen maar daar snappen ze weinig van. Ze hebben er van gehoord, maar echt kennen is er niet bij. Het past waarschijnlijk niet in hun leven. Iemand met een probleem: zo negatief, doe er iets aan, zoek hulp maar niet bij ons. Tja, het moet ook lukken hé. Wat doe je? Je sluit langzaam de deur van je bunker, kijkt door de openingen en denkt: laat maar.